De wereld is groter dan internet.

Het maakt voor de menselijke geest
niet zo veel uit
of de interacties waardoor ze zich laat beïnvloeden
nu van de reële of virtuele wereld komen.
We moeten ons ervan bewust zijn
dat we hiermee behalve onze online persoonlijkheid
ook onszelf veranderen.

Gelezen in de krant.
Vervagende grenzen, kunstmatige realiteiten.
Ging natuurlijk over Second Life. Waar je kunt vliegen en geld verdienen.
Zijn wie je wilt zijn.
Op Second Life heet ik BBBaxter. Ik heb een baard en lang zwart haar. De computer trekt het alleen niet. Soms blijf ik hangen boven een gebouw en daal niet neer.
Dan zit er iets vast. Log uit, log in. Maar het gebouw is bij terugkomst verdwenen, en plotseling lig ik op een strand.

De fransman heeft nog niet gereageerd op mijn vraag naar zijn wonderlijke serie uitzichten.
Ook de engelsman en de portugees zijn al dagen stil.
Te druk. Zij fotograferen ondertussen aquaducts en reuzenraden.

Ik betrap me erop dat ik mij gehandicapt voel als ik mijn camera niet bij me heb.
Zie ik een wolk, denk ik weblog.
Of mijn schaduw, weblog.
Mijn moeder begreep er ook niets van toen ik afgelopen weekend haar appelbroodschotel fotografeerde.
"Zet je die soms ook op internet?"
Ik zeg: Internet is een gulzig monster en hij lust alles.
Klik.
Heel veel mensen fotograferen hun dagelijkse maaltijd.
Eigenlijk is de Flickr ook een soort Second Life. Alleen staat alles stil en maakt geen geluid. Besta je uit foto's.

Ik moet oppassen dat ik geen wonderlijk personage begin te worden.
Waarschijnlijk is het al te laat.
Piet was het gisteren ook ineens helemaal zat.
"De wereld is groter dan internet!"
Ik vraag het me af. Het maakt voor mijn geest op dit moment niet zo veel meer uit of de interacties waardoor ik mij laat beïnvloeden nu van de reële of virtuele wereld komen.
Ik ben mij ervan bewust dat behalve mijn online persoonlijkheid ook ikzelf verander.