Je ziet niets, en toch ontstaat een beeld.

Loop mezelf enorm te frustreren. Al de hele dag. Geen idee waar het vandaan komt. Heb last van originaliteitsdruk. Iets willen maken wat nog nooit eerder gemaakt is. Iets denken wat nog nooit eerder gedacht is. Bizar verlangen. Moet ik meteen mee stoppen want het slaat nergens op. Het maakt alles krampachtig.
Vervolgens word ik overvallen door het andere uiterste: de gedachte dat iemand anders, ergens, verweg of dichtbij, in een andere taal, precies hetzelfde aan het doen is als ik.
Zodra je iets aan het maken bent, wat dan ook, komen dit soort momenten altijd langs. Hoort erbij.
Ik had het alleen niet zo vroeg verwacht.

We hebben ondertussen een teller geplaatst op deze log.
Je ziet hem niet, en toch is ie er.
De teller geeft antwoord op de vraag: Hoeveel mensen zitten in de zaal?
Met de teller gaat het licht aan.
Daar heeft de krampachtigheid misschien ook mee te maken.
Blijkt de zaal ineens leeg te zijn.
Sta je daar.
Tekst kwijt.
Nachtmerrie kompleet.

Heb een aantal dark pictures gevonden op de Flickr.
Ik sla ze op bij de favorieten in mijn fotoalbum.
(Afdeling bijzondere verhalen.)
Je moet er lang naar kijken, voor je iets ziet.
Plotseling doemt een vorm op.
Zeer mysterieus.
Het is zoals radio.
Je ziet niets, en toch ontstaat een beeld.
De nacht, plaats van de verbeelding, is van iedereen.
En het is altijd overal wel ergens nacht.
(De foto als kijkervaring.)

Knoop doorgehakt: Dit project word geen radioscript maar een internetscript.
Niemand weet nog wat een internetscript is. Ik ook niet.
Waarin zou een internetscript anders zijn dan een radioscript?
Bij een radioscript denken we alleen aan geluid.
Een internetscript kan ook een tocht langs verschillende websites zijn.
Of foto's.
Een diashow met geluid?
Een tour?

(Stel de darkpicture zoals die hierboven staat is het eerste beeld van het verhaal. Wat is dan de volgende? Horen we muziek? Is er een stem die spreekt? Waar zijn we in terecht gekomen?)

Bij de Flickr kan je je aansluiten bij groepen.
Ik zocht vandaag naar de groep: fictie.
Bleek te bestaan.
Heb me direkt aangemeld.
Een fransman heeft de fictiongroupe opgericht.
Deze bestaat nu uit twee personen: hij en ik.

In zijn fotoalbum staan ongeveer tweehonderd foto's.
Veel zelfportretten in autoruiten en ramen.
Een paar reisfoto's, en nog iets merkwaardigs.
Hij fotografeert vaak hetzelfde uitzicht en noteert daarbij de datum en de tijd.
Verder niets.
Ik denk dat het zijn uitzicht is.
Ik zie een grasveld en een bosrand, en aan de rechterkant van het beeld hangt een zware tak.
In de zomer vol met grote groene bladeren.
De laatste kaal.
Een beetje zoals Harvey Keitel in de film Smoke iedere dag op hetzelfde tijdstip het kruispunt voor zijn sigarenwinkel fotografeert.
Zeer poetisch.
Op het profiel van de Fransman vond ik zijn webadres.
Hij is professor en dichter.
Zijn specialiteit is multimedia.
Verder ben ik nog niet gekomen.
Daarbij is mijn frans erbarmelijk.
Ik ga polsen of hij ook engels spreekt.
En wat verwacht hij van zijn uitzicht?

PS: Iets gehoord over een wereldwijde actie aanstaande donderdag.
De bedoeling is dat iedereen tussen 19.55 en 20.00 zijn licht uit moet doen, onder het motto: Geef de planeet vijf minuten rust.
Klimaatsveranderingsverhaal.