Hopende op een nieuwe oordeel.

Het bezwaarschrift gaat de deur uit.
De geplande uitzenddatum van 1 juni wordt verschoven.
Zesentwintig juni volgt de nieuwe uitslag.
Komt ie.

Hierbij tekenen wij bezwaar aan tegen het besluit van het Stimuleringsfonds Nederlandse Culturele Omroepprodukties om Flick Radio van Bert Kommerij (RVU), niet te steunen.
De drie hoofd kritiekpunten, in de beknopte afwijzingsbrief van 2 mei jl, komen eenduidig over, zijn nauwelijks uitgewerkt of onderzocht op motief en effect, worden niet in verband gebracht met elkaar, en roepen dus vragen op.
Daarnaast worden sommige bijzondere elementen uit het script niet genoemd, zoals oa de tweetaligheid en het internationale karakter, de interactieve totstandkoming op het weblog www.nieuwe-verhalen.blogspot.com , de mengvorm fictie/documentaire en de nieuwe toepassingen van de muziek van Marco Raaphorst (Creative Commons).

De drie kritiekpunten zijn:
1. Het script overstijgt niet het particuliere niveau, terwijl anderzijds veel algemeenheden ten beste worden gegeven.
2. Het verhaal kent nauwelijks dramatische ontwikkeling.
3. De geluiden hebben onvoldoende bedding in het drama en geven de luisteraar niet genoeg houvast.

Ten eerste.
Wat wordt hier bedoeld met particulier?
Slaat dit op het kleine, het persoonlijke, het eigene, en wordt dit door het Fonds geïnterpreteerd als nietszeggend en oppervlakkig?
Er is namelijk alles aan gedaan om de teksten van Flick Radio zo persoonlijk mogelijk te maken, vanuit de achterliggende gedachte dat een uitvoering door acteurs en een uitgekiende regie, dit "kleine leven" betekenis kan geven, groot kan maken, universeel en herkenbaar.
Daarnaast dienen de algemeenheden een doel. Zij komen voort uit het verlangen iets te vatten wat nauwelijks te vatten is.
Afdeling mond vol tanden.
De algemeenheden gaan in die zin over onvermogen en het menselijk tekort.
Zijn deze overwegingen meegenomen in uw oordeel?

Ten tweede.
Waarom wordt in de brief genoemd dat er nauwelijks dramatische ontwikkeling is, terwijl dit al aangekondigd wordt in de inleiding?
Flick Radio is geen traditioneel drama met een keurig begin en eind.
Er is in Flick Radio gekozen voor de suggestie van een dramatische ontwikkeling ipv de dramatische ontwikkeling zelf.
Om alle schijn van fictie te vermijden, om het zo echt mogelijk te laten klinken.
Is het zo dat het Fonds Flick Radio heeft beoordeeld vanuit de verwachting een traditioneel well made play te lezen?
Inclusief klassieke dramaturgie?
En heeft u kennis genomen van de unieke, interactieve ontstaansgeschiedenis op het weblog www.nieuwe-verhalen.blogspot.com ?

Ten derde.
De keuze om huisgeluiden te gebruiken in de montage bij wijze van decor komt voort uit de inhoud van Flick Radio.
In de tekst worden afstanden moeiteloos overbrugd en is er geen sprake van tijd.
Maar in het geluid blijven we binnen, zijn we thuis.
De achtergrondgeluiden in Flick Radio illustreren dus niet de tekst, maar de ruimte waarin de teksten ontstaan en ontvangen worden.
Daarbij verhoogt dit het documentaire karakter van Flick Radio. Plus het creëert een gevaarlijk soort vertrouwdheid.

"Eigenlijk is met dit derde kritiekpunt hetzelfde aan de hand als bij de vorige punten.
Het Fonds zegt dat de luisteraar geen houvast heeft en stil gezet wordt op hetzelfde moment.
Maar is er stil gestaan bij het feit dat dit juist de bedoeling is?
En is het de taak van een hedendaagse hoorspelmaker om de luisteraar houvast te bieden?
Ik streef juist altijd naar het tegenovergestelde.
Ik probeer zijn waarneming aan te tasten.
Ik breng de luisteraar in verwarring door met informatie en verwachtingen te spelen.
In die zin is de geluidsbenadering weloverwogen en verre van mager te noemen.

Flick Radio laat horen wat er in het hoofd van een actieve internetter plaatsvindt en welke invloed dat heeft op zijn doen en laten. De arena blijft het zelfde: een community waarin alles kunstmatig is en mensen met elkaar communiceren aan de hand van foto's. Een oerwoud van beelden, waar echtheid heerst, waar iedereen zichzelf is, of wil zijn. Waar mensen elkaar ontmoeten en ontwijken. Waar het gebruik van algemeenheden een overlevingsmiddel is.
Waar niemand elkaar kent en iedereen tast en zoekt.

Ik pas mijn stijl en werkwijze altijd aan bij het onderwerp dat ik behandel en stel mijn oordeel altijd uit.
Mijn werk is nooit af; de luisteraar maakt het af.
Ik probeer de realiteit te kantelen, waardoor je er met nieuwe ogen naar kijkt en verhalen hoort die je anders nooit hoort.
Daarvoor maak ik gebruik van kopieertechnieken en schuw het particuliere en persoonlijke niet."

Tot slot.
In uw brief staat dat het Fonds waardering heeft voor het eerdere werk van de maker.
Wij willen daarom graag citeren uit een evaluatieverslag nav Screened (2006).
Dit lezende komt Flick Radio in een heel ander daglicht te staan.
Stifo-adviseur A.H beluisterde veel "oud werk" en schreef het volgende (enkele citaten):

Kommerij werkt gestaag door aan een geheel eigen repertoire, met een zeer persoonlijke vormgeving en structuur: collage technieken en gelijkertijd spelen met de lange lijnen, waarbij hij handig gebruik maakt van de mogelijkheden die de meerlagigheid bieden. Hij doet dat met toenemen van zijn producties m.i ook op een interigerend artistiek niveau.

Hij kiest vaak en graag voor langzame tempi en maten rust. Hij doet dat om de fantasie van de luisteraar de ruimte te geven, in beweging te zetten. Hij is daar goed in geworden en het werkt volgens mij ook.

Zijn keuze om te werken met echte acteurs gecombineerd met leken vind ik geslaagd. Juist door het inzetten van leken verhoogt hij de perceptie van authenticiteit. Zijn acteurs overacteren niet, waardoor een prettig naturel onstaat. Als luisteraar mag je uitzoeken waar je je bevindt op de lijn tussen fictie en factie.

Zijn manier van werken sluit m.i goed aan op de thema¹s die hij kiest. Ik noem er een paar die regelmatig voorbij komen:
-Het gewone weer bijzonder maken, omdat het bijzondere al zo gemeengoed is geworden, dat niemand er meer van opkijkt.
-Het minimalistische verheffen tot radio art. (In die zin toont hij verwantschap met alle andere minimale kunstdisciplines)
-Het toevoegen van de verbeelding aan de realiteit. (Oa door het mengen van fictie en factie.)
-Luisteren als ulitieme zekerheid die de luisteraar nog rest in de een wereld die bol staat van de communicatiemiddelen.
-Communicatie. Hoe je het ook wendt of keert, Kommerij wil communiceren. Hij biedt niet een kant en klaar product aan, maar zoekt een weg naar de luisteraar, eigenlijk wil hij binnendringen in de wereld van die luisteraar, die hij vervolgens dwingt zijn eigen pad te kiezen.
-De menselijke stem als drager van de ziel. Communiceren met de stem gebeurt bij Kommerij op allerlei manieren. Zingend, prachtig sprekend, zuchtend, kreunend, al dan niet via de telefoon, internet of scanner. Het levert voyeurisme via het oor.
-Laat Kommerij verder zoeken in het schemergebied van de communicatie. Hij heeft beslist gevoel voor het metafysische.

Tot zover.
Hopende op een nieuw oordeel.
Met vriendelijke groet.