I cried

Kendra Chaparral, selfportrait.

Kreeg dit bericht net binnen van Kendra.
Ik vroeg wat ze van de podcast vond.

I cried, schrijft ze.
I just can't believe it.
I am making a difference already.
I can't wait until what more I can make for the world.
Thank you all.
I just feel like this is a blessing and I can never change the way I
affected you all.
I'm very touched.

K.

Hello Kendra,
Thank you so much.
This means a lot to me aswell.
I was worried about if you liked it or not.
I mean, it's YOU allover.

You look so alive and great in the "movie".
It will rock your world, and others.
Your pictures are splendid.
Pepijn is still wondering about if you are real or not.
He says: "What is it with her pictures, they are all good and special."
I agree.

Tot zover Amerika.

Op about:blank, het e-zine door webloggers voor webloggers een mooie samenvatting gelezen.

Flick Radio gaat over een man die op fotocommunity Flickr verdwaald raakt.
Hij komt daardoor in contact met anderen. Oa de Amerikaanse teenager Kendra.
De man vraagt Kendra hoofdpersoon te worden in een verhaal dat hij gaat schrijven.
Bijna letterlijk zo gebeurd, maar er wordt vast een andere draai aan gegeven.
Want uiteindelijk is het verslaan van de ontwikkelingen die tot Flick Radio hebben geleid, het werklog van Bert Kommerij, fictie geworden.
Een speciaal soort fictie, want diverse interactieve media zijn er voor gebruikt, waardoor je niet meer weet waar de grens van de werkelijkheid loopt.

In de Flick Radio groep, worden ondertussen foto's geupload die gebruikt worden tijdens het monteren.
Evelyn Marsman (Berlijn), vraagt zich af wat het thema is van Flick Radio.
Beinvloeding, schrijf ik.
Waarover later meer.
Morgen verder werken aan de beeldversie.
Flick Video.
Het script ken ik inmiddels uit mijn hoofd.

(Affection.)