Passie is de helft.

Weer in Amsterdam.
Stil huis.
Ramen gelapt.
Het geluid van de branding van de zee en de wind in de bomen is vervangen door het geruis van de stad en de A nogwat.
Morgen naar Hilversum voor een Radio Vergadering.
De RVU gaat een nieuw programma maken voor Radio 5, op de middengolf.
Tussen 18.00 en 19.00.
Dagelijks.
Maar niet alleen de tijden van dit nieuwe programma staan vast; er zijn voorgeschreven regels waar de RVU zich aan moet houden...

Radio 5 is al weer enige tijd geleden vernieuwd.
Daarvoor werd grondig nagedacht over doelgroepen en marktaandelen.
Motto: Als iets niet wordt beluisterd heeft het geen bestaansrecht.
(Een regel die op internet niet geldt.)
Bureaus werden ingeschakeld, rapporten geschreven, onderzoeken gedaan, peilingen.
Een volledige metamorfose vond plaats.
Radio 5 is nu een gecalculeerd station volgens commerciele wetten en het werkt.
De luistercijfers stijgen.
Ook de radiomarkt is keihard en machtig.
Rendement is alles en alles is rendement.
Zo moet 60 % van de tijd muziek gedraaid worden (volgens een playlist) en mag er in de resterende 40 % gesproken worden, anders haakt men af.
Het motto van de nieuwe Radio 5 is: Je voelt je thuis.
Het gesproken woord kan overal over gaan.
Spelletjes, korte gesprekjes, als het maar niet te lang duurt.
De sfeer is bepaald.

Het nieuwe radioprogramma moet een programma worden voor 50 plussers.
En internet moet een belangrijke rol gaan spelen.
Zoveel is duidelijk.
Maar hoe precies en wat en wie en waar?
Ook de naam van het nieuwe programma is volgens mij nog niet bekend.
Dus daarover wordt vergaderd.
(Wie is dat eigenlijk? De gemiddelde 50 plusser? Zou die bestaan? En waar zit die op te wachten tussen 18.00 en 19.00 op een doordeweekse avond op een middengolfzender?
Want dat is het enige dat hetzelfde is gebleven aan Radio 5.
Wat bestaat nog niet?)

Marco Raaphorst schreef vandaag over Roel1943 (Ook 50 plus volgens mij.)

Roel ken ik via Flickr.
Omdat hij zulke mooie foto’s van Den Haag maakt.
Noem hem een amateur, hoewel dat woord nauwelijks meer waarde heeft op internet.
Roel wordt steeds vaker benaderd door opdrachtgevers, architectenbureaus bijvoorbeeld.
Een vergroting van een van zijn foto’s werd op Haagse trams geplakt (zie bovenstaande foto).
Roel vertelde mij dat ineens mensen hem begonnen te benaderen nadat hij Creative Commons licenties voor zijn foto’s ging gebruiken.
Een voorbeeld dus dat je dankzij Creative Commons en onder duidelijke vriendelijke voorwaarden je foto’s kunt delen met anderen en er tegelijkertijd ook nog wat aan kunt verdienen.

Waarop Roel reageert:

Het is inderdaad waar dat ik meer aanvragen krijg.
Er wordt vaak gezocht op Creative Commons.
Zo ben ik ook benaderd door de Curator van het Museum of Chinese Australian History Inc voor een fotobijdrage.
Ruim een half jaar geleden wist ik niet wat Creative Commons inhield maar door jouw (Marco's) warm pleidooi ben ik geintereseerd geraakt en sindsdien gaat het steeds beter met de verzoekjes.

Ik laat een reactie achter.

Dezelfde uitwerking heeft Marco op mij gehad Roel.
Dankzij hem is Flick Radio 100 % Creative Commons.
Ik ontmoette Marco op de Club van 100, van de RVU.
Het eerste seizoen deed ik de voice-over van het tv programma, later werd ik een soort moderator op de site en zat ik nota bene dagelijks in een live radioprogramma te praten met chatters.
Inspirerende periode: alles was nieuw en absurd en interressant en persoonlijk, kortom, fascinerend.
Iedereen op de Club van 100 heeft een profiel met een vraag en een aanbod.
Marco's profiel ging over Creative Commons.
Nog nooit van gehoord.
De Club van 100 bestaat nog steeds en ondertussen is Flick Radio een feit.

Zoals Marco schrijft wordt de grens professioneel/amateur steeds vager.
Ik ontmoet regelmatig professionelen die zich amateuristisch opstellen ten opzichte van bijv. de creatieve kracht van internet.
En ik ontmoet amateurs die zich uiterst professioneel gedragen, omdat ze gepassioneerd zijn en de juiste (internet)-technieken beheersen.
Een gevaarlijke combinatie voor… succes!

Ander kenmerk van deze "amateurs" is dat ze uitblinken in communiceren.
Ze weten wat ze willen vertellen en hoe.
Iets waar anderen een opleiding voor nodig hebben.
Passie is de helft!

De amateuristische professionelen, (ik noem hen internieten), werken overal dus ook bij omroepen.
Ik ken ze.
Ze zijn professioneel, maar gedragen zich als amateurs zodra ze het internet opgaan.
Ze zien niet de mogelijkheden van het medium, maar de problemen.
Ze raken in de war van het tempo, het talige, overdadige, het anonieme en interactieve.
Te klein, zeggen ze al snel.
Te persoonlijk en grillig ook.
Amateurs! Wat moet je ernee? Wie is er nou geinteresseerd in een amateur?
Wij doen aan massa-communicatie. En internet gaat niet over massa’s, maar over individuen. Wij zijn geen niche. Wij zijn broad, niet narrow.
Etc.

De internieten laten op die manier kansen liggen en houden vast aan dingen als: exclusiviteit, routine en hechten nog veel waarde aan de autoriteit van het oude massa medium. Eenrichtingsverkeer.
Dat wat op internet niet werkt.
Als je doorpraat, in discussie gaat, blijkt het vaak over angst te gaan.
De angst voor het nieuwe bestaat uit een verlangen naar het oude.
De rest is pijn die hoort bij afscheidnemen.
Afdeling onzekerheid.
Loss of control.

Ik sprak gisteren een personal coach op een verjaardagsfeest.
Een lange vrouw met donker haar.
Ik had nog nooit een personal coach ontmoet.
Ze was gestopt met roken, maar rookte mijn halve pakje leeg.
We kregen het over professionals.
Ze zei: "Mensen wiens werk en leven verbonden is, samenvallen, zijn vaak succesvol.
Ze zitten dicht bij de kern van hun ding, hun passie. Ze zijn trouw aan zichzelf en aan hun werk, raken niet in de war zodra prive en werk door elkaar heen gaan lopen maar zien er de voordelen van. Hun stress gaat altijd ergens over, heeft betekenis en nut. Ze hebben een goeie “synergie” gevonden tussen het een en het ander.
Dat maakt hen sterk omdat ze handelen vanuit een overtuiging."

Wat ze zei was helemaal volgbaar.
Ik vond het ook heel erg internet.
Dat begreep ze niet.
Ik gaf haar een Flick Radio kaartje en zei: "Kijk hier maar eens naar.
Op mijn werklog zijn ook alle grenzen zoek."
En toen waren de sigaretten op.

Wordt vervolgd.

Prachtige tram Roel en gefeliciteerd daarmee.
(Zie je jezelf rijden!)

Update: Collega Willem Davids belt.
De vergadering gaat niet door.
Iedereen is ziek.