Een mens in woorden.

brecht bertolt picture
pictureofapicture
germany berlin appeltheater
denhaag yellow
geel
silver lijst theatre blackandewhite
cigar smile man
reflections
coat

Add.
Send.
De foto bestaat.

De hele dag foto's getagged in Het Fotoalbum.
(heden 2530 views)
Een tag is een woord.
Je voegt met een tag een woord toe aan een foto.
Door dit woord kan de foto gevonden worden.
Je moet er altijd vanuit gaan dat jou foto gezocht kan worden.
Een foto kan om meerdere redenen gezocht worden.
Geef de foto daarom niet een naam, maar meerdere.
Een persoon heeft aan een naam genoeg, een foto niet.
Je kleedt de foto als het ware aan met woorden en stuurt hem de straat op.
Tag it!
(Eerst lang en goed kijken, dan komen de woorden vanzelf.)

Je moet er een beetje associatief mee omgaan, niet teveel nadenken.
Vraag me soms af hoe ik mijzelf zou taggen.
Hoe ziet mijn garderobe er tegenwoordig uit?
Een foto in woorden.
Een mens in woorden.
Met een tag geef je een foto toekomst.

(Brecht wilde zijn publiek vooral aan het denken zetten. In zijn werk staat niet de emotie centraal, maar de ratio. Hij wilde niet dat zijn publiek zich gepassioneerd liet meeslepen door een verhaal, hij wilde hen vooral laten nadenken over en bewust maken van menselijke en maatschappelijke verhoudingen. In de gedachte van Brecht zijn mensen vooral een product van de menselijke verhoudingen, de maatschappij. Omdat mensen de maatschappij zelf maken, kunnen ze die ook veranderen, vindt Brecht.
Eigenlijk is er bar weinig verschil tussen wat de RVU wil en wat Brecht wilde.
Hoe zou de weblog van Brecht eruit hebben gezien?)

Gisteren in de krant mooie dingen gezien.
Bij de nrc begrijpen ze het.
Het was landelijke gedichtendag.
Verschillende dichters waren uitgenodigd een gedicht bij een foto te schrijven.
Het resultaat was verbluffend.
Nu weet ik het zeker.
De enige tekst die een foto kan verdragen is een gedicht.

Teskt, beeld en toekomst.
Op deze gevonden site beschrijft fotograaf Michael David Murphy foto's die nooit gemaakt zijn.
De tekst is de foto.

This is a picture I did not take of a man eating a burrito
while walking down the street
carrying a brand new 20-inch 55cc gas-powered chainsaw,
nor is it of the look on his face
when he passed a woman
pulling an empty shopping cart with a six-foot long plastic battle ax
tucked beneath her arm.

PS: Ik denk na over hoe het nu verder moet. Zal ik het radioscript hier gaan schrijven, op dit weblog, in het openbaar? Geen idee hoe dat zal aflopen? En wie wordt het hoofdpersonage? Wat is het verhaal? (Of is het verhaal al begonnen? Zet ergens script boven en het is een script.)
Maar wat doe ik met de eventuele reakties op het script? Moet ik die verwerken? Alsof iemand voortdurend over je schouders kijkt. Dat wil niemand.
En ik ken ook niemand die dat wil.
Waarom zou je het willen?

Mijn eerste comment van Wlllem Davids ontvangen.
Ik heb weer een comment op zijn comment geschreven en geplaatst.
Het gaat over verwachingen en het belang van het spel.
Staat onder Zelfportretten.
Comments: 2.

PPS: Dankzij de tags het graf van Bertolt Brecht gevonden.