Ondertussen ben ik ook een merk aan het worden.

Het is gewoon vetleuk.
Daar moet je niet ingewikkeld over doen.
(K, 16 jaar.)

Vandaag bezocht ik de weblog van Harald de V.
Collega bij de RVU.
Hij schrijft over mij.
En over zijn vrouw Merel.
Zij is ook aan de Flickr.
Ze zijn juist verhuisd en Merel doet verslag.
Er moet nog veel gebeuren.
Harald schrijft:

Het is allemaal leuk en geweldig, die Flickr van ons, maar het probleem is: hoe krijg je het voor het voetlicht?

Ik schrijf als comment:

Dag Harald,
Vandaag haalde ik 3000 views op mijn Flickr pagina.
Ik kan mijn geluk niet op.
Ook de teller van de weblog stijgt.
Inmiddels ongeveer 100 bezoekers per dag.
(Geluk is een cijfer.)

Wat betreft het voetlicht.
Het is maar welk voetlicht je zoekt.
Zoek je een massa? Zend dan je weblog uit op tv.
Bij de tv weten ze alles over voetlicht.
Zodra je op tv bent sta je in de grote etalage.
Op internet is iedereen gelijk.
Of beschikt in iedergeval over dezelfde middelen.

Mij valt op dat veel omroepen (en collega's) in een spasme schieten zodra het gaat over alles wat interactief is en ze vergeten hun sterke merk inclusief etalage.
(Kenmerk van een omroep: het communiceert maar een kant op. Terwijl internet gaat over heen-en-weer-communiceren. Dat vraagt om een andere aanpak. Daarvoor moet je eerst een deur openzetten. Maar hoever?)

Ondertussen ben ik ook een merk aan het worden.
Een mini-merk.
Ik heb alle ramen en deuren wagenwijd opengezet.
Ik communiceer me gek en train mijzelf in openheid.
Vanuit de traditionele media-optiek (ja ja) stelt mijn mini-merk niets voor.
En ook op mijn openheid word niet gewacht.
Maar het hoort erbij.
Wil je communiceren.
3000 viewers en 100 bezoekers per dag? Een lachertje!
Maar voor een startende log is het niet mis, en met de openheid gaat het volgens mij ook best goed. Toch?

De vraag: hoe krijg je het voor het voetlicht, is voor een minimerk niet echt interessant. Denk ik.
En als het een interessante vraag zou zijn, dan is het antwoord: de ander.
Het voetlicht is de ander.
(Zoek het medium dat past bij je boodschap.
Bereik je een, bereik je velen.)

Nou.

(korte pauze)

Op de Flickr gaan de avonturen gewoon door.
Sinds gisteren zijn De Portugees en ik elkaars contact.
Hij maakt niet alleen foto’s maar ook filmpjes terwijl hij met zijn auto door Lissabon rijdt.
Ook fotografeert hij zichzelf in alles wat spiegelt.
Etalageruiten. Achteruitkijkspiegels.
Die slaat hij op in de set: Me.
Hij is hartstikke homo, net als ik. (Hij is lid van homogroepen.)
Dus dat communiceert al meteen een stuk makkelijker.
(Als je homo bent, ben je ook een soort merk.)

Ondertussen filosofeer ik met de Amerikaanse tiener Kendra over de vraag: Wat hang je boven je bed?
Moeten de muren van een slaapkamer leeg zijn of juist niet?
Veel mensen hebben dit probleem.
We zijn er nog niet uit.

Totzover de inhoud.
Nu snel weer terug naar de vorm.
Mijn nichtje K is dus op bezoek. Samen met haar vriend A.
Ze zijn nu truien aan het kopen in de stad.
Piet heeft lasagna gemaakt.
Lekker!
Ik heb er meteen een foto van gemaakt.
(Zie ik ineens dat wij dezelfde ovenschotel in huis hebben als mijn moeder.
Van die broodschotel, laatst.
Was me nog niet opgevallen.
Zie je, van fotograferen ga je kijken.)

Groet, ook aan Merel.
Succes met de verbouwing!
Bert.

PS: Ze zijn net terug uit de stad.
Leuke truien.
Verder vinden zij het geen probleem als ik hun Hyves doorlog.
Zie hier: K en A.

Lachen man!