Het volledige script is als comment toegevoegd, onder aan dit bericht.
Ondertussen gaan de ontwikkelingen op de Flickr gewoon door.
Kendra heeft een nieuw project opgericht.
Iedere dag, dertig dagen lang, fotografeert zij een geheim.
(Zij is verslaafd aan mondwater. Een gifgroen portret. Dag twee.)
Mijn zwager heeft zich aangemeld.
Hij heeft jarenlang de Vliehors op Vlieland gefotografeerd en is nu aan het publiceren geslagen.
Op de eerste tweehonderd foto's was geen mens te zien.
Miltair oefenterrein.
Lucht, zand en tanks.
Kogelgaten.
Nu plaatst hij ook foto's van potvissen en politeagenten.
Zij staan met hun auto in het drijfzand.
Wat hebben ze er te zoeken, zegt Dirk Bruin..
Hij is eilander en heeft niets met autoriteiten.
De autoriteiten kennen het terrein niet.
Als puber wist hij een tank aan de praat te krijgen en reed er mee over het eiland.
Libanon veteraan.
Terwijl het script ter beoordeling ligt bij het Stimuleringsfonds, gaat het verhaal gewoon door.
Een collega merkt op dat het allemaal wel heel erg persoonlijk is.
Klopt, het is heel persoonlijk.
Maar geloof niet alles wat er staat.
(Als er een boodschap is, dan is dat hem.)
In Hilversum zijn we niet gewend om op een dergelijke, "persoonlijke" manier een programma te maken. Maar zodra je het internet opgaat moet je smoel tonen.
Je wilt weten met wie je te maken hebt.
Zodra je smoel toont, maak je kontakt.
Dat gaat van heen en weer.
Flick Radio doet verslag van dit proces.
Verpakt in fictie.
Ook dat nog.
Kendra's opa moet aanstaande dinsdag naar het ziekenhuis.
Hij heeft kanker op zijn gezicht.
Zij fotografeert een zilveren hart.
Zij heeft een jongen ontmoet.
Piet heeft gedroomd over Madeleine Liefhebber, een oude jeugd vriendin.
Zij had gezegd, dat ik veel te lange zinnen schreef en dat het allemaal veel korter kon.
Met Jules op Ijburg geweest.
Alleen maar toekomst, toekomst, toekomst.
Volgt hier het script.
Klik op reactie/comment.
Daar.
2 opmerkingen:
Flick Radio.
Script.
Kendra:
(fel fluisterend, jonge tienerstem.)
I wish someone would bring color to my world
What a horrible day
I hate people who won¹t stop talking when I am taking a test
Bad bad day.
I want to drop out and just become an artist.
Kendra:
I forgot how it is to be happy
I'm going to tag insane today
Kendra, the hater of all immature
Bert:
Als je naar een foto kijkt denk je nooit aan de fotograaf.
Hoe die erbij stond.
Hoe oud die was.
Of het een man of een vrouw was die op de knop drukte.
Of hij of zij tijd had.
Voor een moment ben je dat wat je ziet, altijd.
Tenzij je de camera richt op jezelf.
Mijn profielnaam is Bert Kommerij.
Ik ben 42 jaar.
Ik woon samen met Piet Marsman, mijn vriend.
We hebben een hond: Jules.
Een Ierse Terrier van drie jaar met een X factor.
Ik heb 844 foto¹s op mijn account.
En meer dan vierduizend views.
Sinds een paar dagen heb ik contact met een Portugees.
Tenminste, dat zegt hij.
Ik denk dat hij in een botanische tuin werkt, want hij fotografeert alleen maar planten.
Met een voorkeur voor de cactus.
Ook bakt hij soms zelf een brood.
Hij fotografeert dat brood.
Of de lucht.
Veel mensen fotograferen de lucht.
Er is altijd wel iets te zien.
Bert:
(citerend.)
Het woord laat me niet los.
Grip grip grip grip grip.
Als je het vaak en snel achter elkaar zegt ontstaat een nieuw woord: Begrip.
Komt door de p aan het eind.
Alleen in mijn verbeelding heb ik grip.
Meisje:
Dus je bent een personage.
Bert:
(zegt na) Dus je bent een personage.
Meisje:
Nog geen verhaal kunnen ontdekken.
Bert:
Vandaag probeerde ik een lelijke foto te maken.
Volgens mij is het gelukt.
Meisje:
Het moet bij jou altijd mooi zijn.
Mooi licht, mooi kader, mooi uitzicht, mooi scherp, mooi gebouw,
Bert:
Mooie kleur.
Meisje:
Je moeder heeft het ook.
Moeder:
Dat klopt.
Bert:
Dus fotografeerde ik vandaag een koffiebeker tijdens het wachten op de trein.
Moeder:
Jammer dat de mobiel er half op staat.
Meisje:
Ja. Dat heeft dan toch weer iets bedachts. Iets moois.
Bert:
(telefoontap.)
Hee Pap.
Ja.
Nee hoor
Als zijn kinderen niet met regelmaat iets van zich laten horen, raakt hij verontrust.
Alles goed.
Grip.
Natuurlijk.
Structuur.
Nee, Piet ligt al.
Doe ik. Welterusten.
2.
(geluid van een stofzuiger over een kleed.)
De Portugees:
I think your pictures are very meaningfull.
I like the colours. The way you look.
You got a wunderfull view and a nice house.
It surprises me everytime I visit you.
I think we have the same eye.
How are you?
Bert.
De Portugees heeft een compliment gemaakt.
Onder een van mijn foto's staat dat hij ze meaningfull vindt.
Het is een foto van een tekening die Piet maakte, vijf jaar geleden.
Ik kwam hem tegen en dacht, die zet ik erop, want het is een mooie tekening.
Vandaag zag ik dat de Portugees weer dertig nieuwe foto's van cactussen op zijn pagina heeft gezet. Ook fotografeert hij zijn hand tegen zijn been.
Of op zijn knie.
Tijdens het autorijden.
Hij werkt op een kantoor.
Man:
What camera do you use?
Bert:
Ik heb hem terug geschreven dat ik verslaafd ben aan meaning.
And always looking for words.
|(korte pauze)
Nog niets gehoord.
Een Kodak easyshare.
(tikgeluiden.
stem leest mee.)
Iedereen praat hier engels.
In het engels kom je het verst.
De foto's doen de rest.
De taal van het beeld is universeel.
3.
Kendra.
Where do I begin?
I highly doubt anyone will actually read this.
Well.
Let me tell you, I'm sick, so if this doesn't sound "clear cut".
I'm sorry.
Bert
Boven een foto van een zonsondergang zet ik: zonsondergang.
Terwijl anderen boven een foto van een ondergaande zon schrijven: I've never been so sad.
Wat lees je het liefst?
Sunset or sadness?
Meisje:
Maar als je ziet dat het een zonsondergang is, dan hoef je niet ook nog eens te lezen: zonsondergang.
Kendra
Do you ever feel like your eye is seeing something into the future but it is out of focus?
You don't know if it is reality yet, or just a dream.
I find it the most frustrating proces
waiting for the correct time for everything to "fall into place".
I mean yes, I enjoy being a teenager,
but sure I wouldn't mind growing up RIGHT NOW.
But it is one of those dreams you see, out of focus
because you don't have the "correct" pieces to make it functional and real, yet.
Bert:
Vandaag wilde ik een groep oprichten, maar die bleek al te bestaan.
De fictiegroep.
Ik heb me direct aangemeld.
Een fransman heeft de fictiongroupe opgericht.
Deze bestaat nu uit twee personen: hij en ik.
In zijn fotoalbum staan ongeveer tweehonderd foto's.
Veel zelfportretten in autoruiten en ramen.
Een paar reisfoto's, en nog iets...
Hij fotografeert vaak hetzelfde uitzicht en noteert daarbij de datum en de tijd.
Meisje:
Verder niets?
Bert:
Nee. Ik denk dat het zijn uitzicht is.
Meisje
Wat zie je?
Bert
Een grasveld en een bosrand, en aan de rechterkant van het beeld hangt een zware tak.
In de zomer vol met grote groene bladeren.
De laatste kaal.
Een beetje zoals die man in die film die iedere dag op hetzelfde tijdstip het kruispunt voor zijn sigarenwinkel fotografeert.
Meisje: Smoke.
Bert: Ah, Smoke.
De fransman is professor en dichter.
Meisje
Un Poet.
Bert:
Aha. Un Poet.
Verder ben ik nog niet gekomen.
Meisje: Ja ja…
4.
Meisje
Je surft van moment naar moment.
Je strooit je foto's in het rond.
New York! Catch!
Je kiest je favorieten en laat je kiezen.
Je oog valt op een afbeelding van een man op een paard.
Bert:
Cyprus!
Meisje.
Inderdaad. Deze foto brengt je naar Cyprus, waar je ooit vakantie vierde.
Bert:
Zou dat hotel nog bestaan?
Meisje:
Je komt via het hotel in een dierentuin terecht.
Je denkt aan je hond.
Je meld je aan bij de groep Irish Terriërs.
Bert:
Schotland? Nooit geweest.
Meisje:
Maar wat een mooie boom.
Bert.
Lonely Trees?
Meisje:
Je ontdekt dat sommigen dezelfde boom fotograferen, hetzelfde gebouw, dezelfde brug.
Je verdwaald.
Nooit geweten dat anderen bekend waren met de beelden uit jouw (voorheen) hoogst persoonlijke geheugen.
Je lost op.
5.
Bert:
Een engelsman van zevenendertig maakt lange reizen.
Hij ziet olifanten, tijgers en vlinders zo groot.
Hij fotografeert alles wat hij ziet.
Het vliegtuig, de bergen, klein en donzig, een scherpe kustlijn.
Vanaf dat moment alleen nog maar safari's.
Meisje:
Apen en watervallen.
Bert:
Eenmaal thuis zet hij alle foto's in zijn album.
Niemand reageert op zijn avonturen.
Het aantal contacten groeit niet.
Dan is het een tijdje stil.
Meisje:
Er verschijnen geen nieuwe foto's.
Bert:
Op een dag plaatst hij een foto van zijn uitzicht.
En nog een.
Gevolgd door zijn interieur, zijn voordeur, zijn hond.
Een jonge golden retriever.
De laatste tijd, gestimuleerd door een nieuwe lenzenset, is hij gefascineerd door kleine objecten zoals glasscherven, kleerhaken en punaises.
Maar ook maakt hij close-ups van zijn mobiel, gevallen bladeren, sleutels en zonnebrillen.
Man:
Het gaat mij om de schaduwpartijen.
Bert:
Schrijft hij.
Man:
Een foto wordt gemaakt door het licht. En licht betekent schaduw.
Meisje:
Zijn wereld wordt steeds kleiner, maar de reacties op zijn foto's groeien.
Bert:
Mensen zijn enthousiast over zijn composities.
Meisje:
Ook bewerkt hij zo nu en dan een afbeelding, maar doet dat liever in principe niet.
Bert:
Zijn voorkeur gaat uit naar naturel.
Soms ontstaat een discussie.
Dan geloven de anderen hem niet.
Meisje:
Zijn schaduwpartijen worden steeds beter.
Bert:
Inderdaad.
Ook fotografeert hij zijn lichaam.
Een foto van zijn handpalm schiet eruit.
'Any handreaders out there?' staat erboven.
Man:
Are there any handreaders out there?
Bert:
Ik laat een reactie achter.
'Amazing landscape and a great idea.'
Man
Thank you Bert. You¹re welcome.
Meisje:
You¹re welcome.
Bert
Er is contact.
Vooral het noemen van mijn naam maakt zijn reactie direct persoonlijk.
(korte pauze)
Ook maakt hij steeds meer zelfportretten.
Ik ga hem vragen wanneer hij weer op reis gaat.
(korte pauze)
Meisje:
Hij reageert niet.
6.
muziek.
7.
Bert
Veel mensen fotograferen zichzelf in een spiegel.
Of in een broodrooster, of in een autoruit.
Of ze strekken de arm en richten de camera, hoopvol, in de goede richting.
Zo ken ik een meisje die zichzelf iedere dag fotografeert.
Zij zit in de 365 dagen groep.
Haar naam is Kendra.
Kendra
Hi Bert
Bert
Hi Kendra
Meisje:
Ze zit in bad, ligt op haar bed, kijkt dromerig in de lens, is verdrietig, of blij.
De camera is haar spiegel.
De camera is haar gezelschap.
Bert:
Are you OK?
Kendra
(alsof ze het tegen iemand anders heeft.)
I don¹t know. Wrong question. Hahaha.
Meisje:
Sorry. Excuse me.
Bert
Is het een onderzoek? Maar naar wat? Een bewijs? Voor wie?
De Portugees schreef laatst:
Man:
Nice to see the face behind the pictures.
Bert:
Ik had ook een zelfportret geplaatst.
Ik heb mezelf getagged met woorden als:
Male
42 years
Amsterdam
Voice
Writer
Radiodrama
Photographer
Amateur.
Gay
8.
Meisje:
Met een tag voeg je een woord toe aan een foto.
Door dit woord kan de foto gevonden worden.
Je moet er altijd vanuit gaan dat jou foto gezocht wordt.
Een foto kan om meerdere redenen gezocht worden.
Geef de foto daarom niet een naam, maar meerdere.
Een persoon heeft aan een naam genoeg, een foto niet.
Je kleedt de foto als het ware aan met woorden en stuurt hem de straat op.
Met een tag geef je een foto toekomst.
9.
Bert:
Ik heb een baard en lang zwart haar.
Ik draag cowboylaarzen en wapperende shirts.
De computer trekt het alleen niet.
Soms blijf ik hangen boven een gebouw en daal niet neer.
Dan zit er iets vast. Log uit, log in.
Maar het gebouw is bij terugkomst verdwenen, en plotseling lig ik op een strand.
Kendra.
I hate Second Life.
But I love Flickr.
Bert:
De fransman heeft nog niet gereageerd op mijn vraag naar zijn wonderlijke serie uitzichten.
Ook de engelsman en de portugees zijn al dagen stil.
Te druk. Zij fotograferen ondertussen aquaducten en reuzenraden.
Ik betrap me erop dat ik mij gehandicapt voel als ik mijn camera niet bij me heb.
Zie ik een wolk, denk ik foto.
Of mijn schaduw.
Meisje.
Je lost op.
Bert:
Mama begreep er ook niets van toen ik afgelopen weekend haar appelbroodschotel fotografeerde.
Moeder:
Zet je die soms ook op internet?
Bert:
Internet is een gulzig monster Mam, en hij lust alles.
10.
Meisje:
Het maakt voor de menselijke geest niet zo veel uit
of de interacties waardoor ze zich laat beïnvloeden
nu van de reële of virtuele wereld komen.
We moeten ons ervan bewust zijn dat we hiermee behalve onze online persoonlijkheid
ook onszelf veranderen.
Bert
Heel veel mensen fotograferen hun dagelijkse maaltijd.
Eigenlijk is de Flickr ook een soort Second Life.
Alleen staat alles stil en maakt geen geluid....
Besta je uit foto's.
(een mooi walsje.)
Kendra:
Wow Bert, this is beautiful!
Bert
Thank you Kendra.
It's what I see when I look to the right.
(Computer is on the left.)
Kendra
Very nice. I could sit and view that all day.
Bert
Yes, I know. But the computer doesn't accept that.
Needs attention too.
Kendra
Yes! Hahaha.
I want to go to Amsterdam so bad.
Bert
Really?
What do you expect of Amsterdam?
I mean.... We're talking about.... Holland.
(I like my view cause it could be anywere:
Denmark, London, Berlin, Eh...
It's anonymous and open and NO people.)
Kendra
I've been there. I just want to go there again.
Bert
Are there any specific places that I need to visit for you?
Kendra.
What do you mean?
Bert
I could go their, make a photograph of it and put them on flickr.
(Then I will be forced to leave my view.
Thats good.
I work at home most of the time you see. Almost never go outside.)
Kendra
That isn't stupid at all! !
Hmm.
I don't know, it has been a good four years since I was there, but, go outside and photograph your favorite building?
I can't make you but that'd be neat.
I'd do the same here but it is winter
Bert
True.
Freezing here too with snow to come!
I never look at buildings as favorite or not favorite.
Favorite buildings are buildings with nice or remarkable stories or anekdotes or something I guess....
There are some.
Kendra
So awesome having a new soon to be good friend in another country! Grin! Huggles!
Kendra
Bert:
I think so too Kendra.
I was in New York twice.
My friend Piet lived there for a year.
When I think of America I see lots of nature and skyscrapers.
PS: I'm not into hugging.
Typical dutch.
Grins are always welcome.
Kendra
Too funny. . . the whole time I was writing that comment I was like REMEMBER HE¹S DUTCH THEY DON'T LIKE HUGS.
Then I typed and previewed.
I was like ahh, screw it what if he isn't typical from what I learned, then maybe I should feel bad that I am not giving my typical hugs.
Oh well! Now I know.
Nature and skyscrapers is America land for sure.
Bert
What a great conversation we have if I may say so.
Kendra
Flickr makes the world feel real for me.
Meisje:
Mag ik even wat zeggen?
(korte pauze)
Bert?
11.
Bert:
Ik moet oppassen dat ik geen wonderlijk personage begin te worden.
Waarschijnlijk is het al te laat.
Piet was het gisteren ook ineens helemaal zat.
Piet: "De wereld is groter dan internet!"
Bert:
Ik vraag het me af. Het maakt voor mijn geest op dit moment niet zo veel meer uit of de interacties waardoor ik mij laat beïnvloeden nu van de reële of virtuele wereld komen.
Ik ben mij ervan bewust dat behalve mijn online persoonlijkheid ook ikzelf verander.
Ik kan jaloers zijn op mensen die hun hele ziel en zaligheid op straat gooien.
Schaamteloos, zonder reserves.
Zij hebben niet het idee dat zij zichzelf weggeven of verliezen, maar vinden zichzelf juist, in hun openbaring.
Eerlijkheid is een kwestie van perceptie.
Ze koesteren hun geheimen evenzogoed.
Kendra:
Hi Bert
Bert
Hi Kendra
Kendra
I went to school this morning, took my Math test and left.
Now I'm home again and going to bed.
I feel like shit.
I should quite school.
Leave them alone.
I took this picture with all my messy hair.
It¹s nothing.
(tikgeluiden.)
Bert:
Hello Kendra.
This is Amsterdam calling.
Coming to cheer you up.
We only met yesterday, but still I can see you are a very creative person.
This is a blessing.
And a hell at the same time.
Strange enough you feel terrible now, but the picture is great!
Also the text.
So never give up writing and taking pictures when you feel like shit.
Think of all the people who are not able to write and take pictures when they feel down.
I dare to say that you are a lucky person, allthough I know it's not easy.
PS: Just go and get your diploma.
It's nothing.
Kendra:
I always have these weird visions
about what I want to do on Flickr,
how I want to make my daily picture,
where I wanna go and take pictures.
I live, breath, think, Flickr.
I feel like as if it is drug sometimes.
Could you live without Flickr?
What makes you love Flickr so much?
What is it that made you use Flickr in the first place?
Flickr is my home.
I can't change my ways.
I feel like I belong here.
I am someone here.
Someone people respect and love me for who I am.
Flickr makes my day, every day.
12.
Bert:
Veel administratie gedaan dit weekend.
Tags geplaatst en nieuwe favorieten tegengekomen.
Op de Flickr verzamel je niet alleen foto¹s. Je verzamelt mensen.
Ook ben ik doorgegaan met de groepen.
En ik ga sets maken, mappen.
Op die manier ontstaat overzicht.
Ik weet niet bij hoeveel groepen ik me inmiddels heb aangemeld.
Het stopt niet.
13.
Bert:
Vandaag voelt zij zich weer slecht.
Zeg maar gerust kut.
Ze is thuisgebleven en maakt zich zorgen over haar toekomst.
Ze heeft problemen met haar vader en ze lijdt aan een ongelukkige liefde.
Niemand begrijpt haar.
Ondertussen stapelen haar ambities zich op.
Zij schaamt zich nergens voor.
Ik geloof haar.
Kendra:
Sometime I jump on my bed and I try to take a picture of myself in mid –air.
They call it jump shots.
Well, today I tried to do jump shots without my bed,
but with my long legs it was a frustrating cycle,
needless to say, I gave up on that.
I climbed aboard my bed and began jumping.
I had about seven hits of my head onto my fan,
and once kicking down my tripod
Lastly, I ended up breaking my bed. Oops. . . .
oh well what my Mom doesn't know, doesn't hurt her.
I have officially decided it is a lot harder to be a ninja than you think it is.
Bert:
Sinds ik Kendra heb ontmoet is het allemaal veel leuker geworden.
Gisteren bleef zij thuis en ging niet naar school.
Ze springt op haar bed en maakt daar foto¹s van.
Zelfontspanner.
Het huishouden en de administratie moeten gedaan worden.
Dingen blijven liggen.
Piet is naar Parijs gegaan, voor werk.
Op dit moment ligt ze in bed.
Meisje:
Je zit tot laat achter je computer.
Je hebt het gevoel dat je iets mist, als je offline bent.
Je ontdekt de sexgroepen.
Je hebt liefhebbers en wanhopigen.
De wanhopigen knippen hun hoofden af of bewerken hun geslacht.
Deze verminking waarborgt hun anonimiteit.
De liefhebbers zien in de camera een minnaar, of een derde.
Hun fantasie is groot, schaamteloos en doelmatig.
Zo kwam je terecht bij een man met een opvallend klein geslacht.
Dat schreef hij.
Zijn geslacht fotograferen lukte hem niet.
Hij deed er heel gewoon over.
Tweehonderdtwee contacten.
Na deze confessie volgde de volgende:
Hij noemde zichzelf Sissy.
Hij verkleede zich het liefst als ziekenhuiszuster, inclusief lingerie.
Hij koos voor de openbare verspreiding van zijn foto's via het internet, omdat dit zijn zelfvernedering, zijn masochistische kick, kompleet maakte.
Je keek naar zijn foto's en dacht na.
De volgorde penis, rokje, vernedering begreep je.
Bert:
Het gaat niet om het lot zelf, maar over hoe je het vormgeeft.
Meisje:
Oh ja?
14.
Bert.
Hier op de kade woont een man.
Hij reageert op een foto van Jules.
Hij schrijft: "Die zie ik altijd lopen."
Ik weet niet wie hij is, maar zijn uitzicht komt mij heel bekend voor.
Sinds gisteren zijn De Portugees en ik elkaars officieel contact.
Hij maakt niet alleen foto¹s maar ook filmpjes terwijl hij met zijn auto door Lissabon rijdt.
Ook fotografeert hij zichzelf in alles wat spiegelt.
Etalageruiten. Achteruitkijkspiegels.
Die slaat hij op in de set: Me.
Piet zei dat hij vannacht gedroomd had over een radio-actieve foto.
Piet: (telefoonstem.)
Eigenlijk was het geen foto maar een negatief.
Bert: (telefoonstem.)
Maar wat was erop de foto te zien?
Piet (telefoonstem)
Er lag een soort gel overheen.
Ik kon het niet zien.
Maar hij was levensgevaarlijk.
Je mocht er niet naar kijken.
15 a.
Kendra:
I wish I had money so I can travel
Even if money doesn’t make me happy
My goal is to be amazing
Bert:
But you allready are amazing.
Kendra: I am bored.
My photo’s suck lately.
Bert: No
Kendra: Yes
Man. No, they are good.
You did some wild stuk lately
I like that
Kendra:
What is wild
Man: The mirror art.
Awsome
Kendra
I try to be good
Man
You are goog
You don’t have to try
Kendra
I don’t
Man: I’m jealous of you
Kendra
Why?
Man: Youy take great shots, I love the shots of you around the house
Those were so cool
And the art shot I like
Kendra: the art shot?
What one
Man: The spatter one
With the mirror
Kendra:
Oh yeay that one
Man: With the mirror
Kendra
I know what one your talking about
I like the meaning in it
Or the meaning I see in it.
Man
What is the meaning.
Kendra
Look at yourself
Do you like who you are?
Do you see yourself perfect?
Kendra
16.
(keuken geluiden. pannen , borden en bestek.)
Bert:
Ik moet werken aan mijn contacten.
Kendra heeft meer dan duizend contacten.
Ik heb er acht.
Kendra.
I gotta spread the love some way, some how.
Bert:
Sinds De Potugees en ik elkaars contact zijn schrijven we niet meer met elkaar.
Als antwoord op zijn nachtfoto's plaats ik een foto van een boom in de nacht.
Hij maakt deze foto favoriet.
Waarop ik zijn autofoto beantwoord met een autofoto.
Kendra:
Well. I'm home again.
One word and I burst into tears.
I don't even want to talk about it.
I'd be best to get over it all.
I hurt in places I didn't know hurt when you felt this way.
I just. . . am more than lost right now.
I know I'll be found, and I'll make it, but I am just sick of life being this way.
My ears are crying
My glands feel like the size of a tennis ball.
One of my best friends is in the proces of giving me a ton of pictures he's taken of me over the trips we've been on.
In a short non confusing manner, I'm down, and depressed about a lot right now.
Bert:
Kendra.
Listen.
I would like to write about you.
It¹s going to be an story, or a script.
Is that OK with you?
For me it is very exciting to be in direct contact with my main character.
Hope you feel better.
Bert.
Meisje:
Ze reageert niet.
Bert.
Nee. Vreemd.
Meisje:
Je wacht.
Bert:
Ja.
Meisje.
Er gaan vier dagen voorbij.
Bert:
Vijf.
Meisje:
Dat is lang.
Ook 's avonds neem je het fototoestel mee, tijdens wandelingen met Jules.
Je loopt anders door de buurt dan voorheen.
Je ziet meer. Dat weet je zeker.
Ook hou je meer van Jules, sinds je haar foto's online heb gezet.
Je begrijpt nog niet precies hoe dat kan, maar zo is het.
17.
Bert:
De Portugees is druk met het inrichten van een nieuwe tuin.
Ik heb een cactus voor hem gefotografeerd.
De Fransman heeft zijn zoveelste uitzicht toegevoegd.
Magnefique, schreef ik, maar hij laat niets van zich horen.
De Engelsman fotografeert alleen nog in de nacht.
Mijn nachtfoto¹s inspireren hem.
Hij doet mij na.
Kendra nam afgelopen weekend haar camera mee naar een popconcert van een localband.
Minnesota Minnesota.
Ik lees dat ze haar foto's probeert te verkopen.
Sinds ik haar heb uitgenodigd om hoofdpersoon te worden in een nieuw verhaal hoor ik niets meer van haar.
Zij fotografeert haar slaapkamer. De lege muur boven haar bed.
Op de foto van gisteren kamde zij haar haar met een kam van het merk Wigo.
Ze zorgt er iedere keer voor dat een deel van haar oog zichtbaar is op een foto.
Ook houdt ze van details, zoals de nagel van een duim in een linker of rechter hoek.
Het puntje van haar neus op een uitgekiende, onverwachte plaats.
Meisje:
Je doet er een dag over.
Dan besluit je haar te schrijven.
Bert:
Beste Kendra,
Als je schrijft maak je van je leven een verhaal.
Een verhaal dat er anders niet was.
Je reageert al dagen niet op me.
Ik denk dat ik een vreselijke vergissing heb begaan.
Je vraagt niet hoe het me je gaat. Als personage.
Je vraagt je niet af wat ik met jou leven ga doen.
Hoe ziet jou verhaal eruit?
Schrijft ik dat verhaal beter, beter dan jezelf?
Op mijn zeventiende maakte ik mijn eerste foto.
Een veld vol met paardenbloemen.
Zoals jij jezelf fotografeert, zo fotografeerde ik paardenbloemen.
Ik dacht er niet aan mijzelf te fotograferen: er was niets te zien.
Een grote bril op een met krullen bedekt gezicht.
Een ik ben er niet puber, midden in de polder.
Tijdens maaltijden stopte ik mijn vingers in mijn oren, omdat ik geen eetgeluiden verdroeg.
Aan mij niets bijzonders.
Jij maakt de foto¹s die ik had willen maken.
I¹m glad to be your audience.
Ik zocht een hobby.
Ik spaarde voor een Pentax K1000.
Vanaf dat moment fotografeerde ik zwart wit.
Tijdens een cursus leerde ik de kunst van het afdrukken.
Jan Bos heeft het me persoonlijk uitgelegd.
Met Jan stond ik de allereerste keer in een doka.
Ik moest in een hoek staan en goed kijken en opletten wat hij deed.
Wij verschilden een jaar.
De fixeer- en stopbaden op een rij zetten en vullen.
De verschillende soorten papier klaar leggen.
Het rode licht, de wasknijpers, de concentratie, de lijn.
Deur dicht en geen daglicht!
Samen met Jan wachtte ik zuchtend van opwinding op de komst van het eerste beeld.
Steeds duidelijker en scherper. Tijd in de gaten houden. Tellen.
Het was een muur met een plant ervoor.
En eruit.
De foto met een pincet, onderdompelen in het andere.
Niet te snel niet te snel.
Genieten van het licht, de korrel.
En uren later nog de scherpe geur.
Digitale foto's ruiken niet.
De korrel was rond, de pixel is vierkant.
Hoe het met Jan gaat weet ik niet.
Kendra, hoe gaat het met jou?
Einde.
C.V K o m m e r ij
20 juni 1964 Ameland. Jongste van vier.
Vader: dierenarts.
Moeder: kinderjuf.
Woont samen met Piet Marsman, adviseur.
Kommerij studeerde aan de faculteit theater/drama van de Hoge School voor de Kunsten te Utrecht.
Na zijn afstuderen in 1990 schreef hij o.a. toneelstukken, columns voor de radio, korte en lange hoorspelen en twee novellen. Als redacteur, programmamaker, regisseur en schrijver werkte hij bij de TROS, Vara, NPS, VPRO en de Humanistische Omroep.
Op 2 februari 2002 is hij bij de RVU in vaste dienst getreden, part-time.
Zijn werkzaamheden omvatten onder andere het voorbereiden en vervaardigen van radioprogramma¹s, het verder ontwikkelen van Radiodrama en daarbinnen het begeleiden van radiomakers.
Belangrijke radiowerken van de afgelopen jaren: Portretten van een eeuw, Hoorspel 2000. Bureau Woon & Leef (incl. webside), Familie Holland, Nostalgia, Emotions Garanteed (incl. website.), Meneer A, Mijn Bedrijf en Screened. (Ipod.)
Alle titels bestaande uit vier afleveringen. (Op Noslagia en Meneer A na.)
De laatste jaren zijn de producties te beluisteren tijdens de internationale festivals Prix Europa en de Prix Italië.
Familie Holland won de Prix Europa 2003 en Kant B werd wereldfinalist tijdens de New York Radio Festivals in de categorie: Best Drama Special.
De stukken van Kommerij zijn vertaald in het Engels, Frans, Fins, Ests (van Estland), Litouws, en Duits en werden uitgezonden door verschillende buitenlandse publieke omroepen.
De ontwikkelingen en nieuwe mogelijkheden mbt internet worden met grote belangstelling gevolgd en benut.
Screened kan nog steeds gedownload worden. (www.screened.web-log.nl)
Flick Radio vond zijn oorsprong op het world wide web.
Kommerij staat ingeschreven bij verschillende castingburea¹s als voice over voor televisie en radiowerk.
Een reactie posten